ชื่นชม สามี-ภรรยา พเนจร เก็บโทรศัพท์ได้หาวิธีส่งคืนเจ้าของ
เช้านี้ที่หมอชิต - 2 ตา-ยายพเนจร ตระเวนเข็นรถรับจ้างตัดหญ้า เก็บโทรศัพท์มือถือได้ แต่ไม่คิดเอาเป็นของตัวเอง ทั้งที่ตัวเองไม่มีโทรศัพท์ใช้ พยายามให้พลเมืองดีช่วยตามหาเจ้าของจนเจอ
นายอาทิตย์ พินธุเอก อายุ 32 ปี พบเห็นตายาย สามีภรรยาคู่หนึ่ง โดยฝ่ายสามีกำลังเข็นรถเข็นให้ภรรยานั่ง เพื่อออกหารับจ้างตัดหญ้าไปตามริมถนน ขณะนั้น นายอาทิตย์ เห็นทั้งคู่จึงเกิดความสงสาร และจะนำเสื้อผ้ากันหนาวเข้าไปให้ แต่ปรากฏว่าถูกร้องขอให้ช่วยตามหาเจ้าของโทรศัพท์มือสมาร์ตโฟน ที่เก็บได้ข้างถนน บริเวณทางเข้าบ้านปลาดุก ถนนอุบล-ตระการ ตำบลไร่น้อย อำเภอเมืองอุบลราชธานี
จากการสอบถามชื่อคือ นายสุวรรณ พุทธไทสงค์ และนางสาวหนูพัฒน์ สนร้อย ทั้งคู่เป็นสามีภรรยากัน เข็นรถรับจ้างตัดหญ้าในพื้นที่จังหวัดอุบลราชธานี มุ่งหน้าอำเภอสว่างวีระวงศ์ โดย นายสุวรรณ เล่าว่า มีอาชีพเข็นรถเข็นรับจ้างตัดหญ้าตามหมู่บ้าน ขายลูกโป่ง มีรายได้วันละ 200-300 บาท ค่ำไหนนอนนั่น ขณะที่ตนเองเข็นรถเข็นมาตามถนน ระหว่าทางก็เก็บขวดของเก่าไปด้วย บังเอิญไปพบโทรศัพท์มือถือตกอยู่ 1 เครื่อง จึงได้เก็บขึ้นมาดู พบว่าเครื่องยังเปิดอยู่ แต่ตนเองใช้ไม่เป็น จึงไม่รู้จะรับสายอย่างไร จึงได้เก็บไว้ และขอให้ช่วยตามหาเจ้าของโทรศัพท์ที่เก็บได้ เพื่อส่งคืนเจ้าของ
โดย นายอาทิตย์ พลเมืองดี พยายามดูหมายเลขจากโทรศัพท์ พบว่ามีหมายเลขโทรเข้า แต่ไม่สามารถปลดล็อกได้ จึงได้โทรกลับไปตามเบอร์ที่โชว์ พบว่าเป็นเจ้าของเครื่องพยายามโทรตามหา สุดท้ายเจ้าของโทรศัพท์ก็ได้เดินทางมารับโทรศัพท์คืนสำเร็จ
โดยเจ้าของโทรศัพท์ เปิดเผยว่า วันเกิดเหตุ สามีจอดรถลงไปปัสสาวะข้างทาง แล้วโทรศัพท์หล่นตอนไหนไม่ทราบ ครั้งแรกคิดว่าลืมไว้ที่บ้าน ก็ได้พยายามโทรเข้าไป เผื่อคนที่บ้านรับ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเป็นโทรศัพท์สำรอง แต่พอมีคนโทรกลับมาบอกว่าเก็บโทรศัพท์ได้ ก็เลยไปรับคืน เมื่อเห็นเป็น 2 สามีภรรยาที่เข็นรถรับจ้างก็รู้สึกขอบคุณ และรู้สึกว่าทั้ง 2 คน เป็นคนดี ไม่คิดเอาของคนอื่นไปเป็นของตัวเอง ทั้งที่ตนเองก็ไม่มีโทรศัพท์ใช้ ตนจึงได้มอบเงินเป็นน้ำใจให้ 100 บาท และผลไม้จำนวนหนึ่ง
ผู้สื่อข่าวถามนายสุวรรณ มีเบอร์โทรศัพท์ติดต่อหรือไม่ เผื่อมีคนอยากจะว่าจ้างให้ไปตัดหญ้า นายสุวรรณ บอกว่า เคยมีโทรศัพท์ แต่ตกน้ำพังตอนไปรับจ้างตัดหญ้า ตอนนี้จึงไม่มีโทรศัพท์ใช้ หากใครจะจ้างก็สังเกตรถเข็นเอา เพราะจะเดินไปเรื่อย ๆ ค่ำไหนก็นอนนั่น อาหารการกินส่วนใหญ่จะหาเก็บเอาข้างทาง เช่น ผ่านบริเวณทุ่งนา ก็จะลงไปหาปลามาทำเป็นอาหาร หากทำกินไม่หมดก็จะตากแดดไว้บนหลังคารถ เพื่อเก็บไว้กินในมื้อต่อไป
